Dom własny - potrzeby użytkowników na pierwszym miejscu | ZONA Architekci

Bliskość parku krajobrazowego, przyczyniła się do wkomponowania domu w otoczenie, poprzez zastosowanie na fasadzie pionowych podziałów utworzonych przez legary kompozytowe. Zastosowany materiał przypomina swoją fakturą i kolorem drewno. Elewacje pokryto czarnym tynkiem z cool pigmentami oraz zabezpieczeniem przed korozją biologiczną.

Układ działki był niekorzystny, więc bardzo ważne było jak najlepsze doświetlenie działki. Kształt bryły wynika z uwarunkowań naturalnych. Dom składa się z dwupiętrowych przecinających się prostopadłościanów. W większym znajdują się pomieszczenia mieszkalne, w mniejszym – garaż i siłownia. Dzięki rozrzeźbieniu budynku do pomieszczeń wpada więcej promieni słonecznych, a parterowa, wysunięta część z tarasem dodatkowo izoluje strefę prywatną od ulicy.

Legary kompozytowe zostały ułożone ażurowo w stosunku do łat malowanych na czarno oraz czarnych legarów poprzecznych.  Zastosowany kompozyt drewnopodobny nie wymaga dodatkowej impregnacji. Technika ta tworzy interesujący efekt trójwymiarowy. Ciemne detale w postaci metalowych obudów okien oraz balustrad stanowią konsekwentne dopełnienie koncepcji.

Chciałbym mieć osobne miejsce do pracy, do szybkiej interakcji z moimi klientami, bez konieczności przerywania zajęć innym domownikom.

Dom pełni nie tylko funkcje mieszkania, jest także miejscem pracy i rozwijania zainteresowań. W domu wyznaczono wyraźne strefy. Dzienna jest na parterze i składa się z części gościnnej, sportowej i miejsca do pracy. Nocna znajduje się na piętrze.

Aneks kuchenny wydziela dwie funkcje – wypoczynkową i jadalnianą. Wyspa kuchenna pozwala na pracę w kuchni, ale także na wgląd w inne strefy – co było życzeniem klientów. W domu dużą rolę gra także oświetlenie, za które była odpowiedzialna między innymi firma ByLight. Dom ten jest konsekwentnie zrealizowanym projektem, opartym na porozumieniu pomiędzy Inwestorami a architektami. 

Chciałabym miejsce, w którym mogę wygodnie usiąść, mieć na wyciągnięcie ręki książkę. Chciałabym czuć ciepło pobliskiego ogniska z kominka, ale jednocześnie nie chciałabym stracić kontaktu wzrokowego z pozostałymi domownikami, z życiem codziennym.

Chciałabym mieć miejsce, w którym mogłabym zapraszać najbliższych na degustację kolekcjonowanych przeze mnie trunków.

Architekci zaplanowali także niezwykłą piwniczkę na wina. Konstrukcja do przechowywania butelek składa się z drewnianych kołków umieszczonych pomiędzy rzędami cegieł na ścianie pomieszczenia. W zaciemnionym pomieszczeniu można poczuć smak wybranego trunku, jednocześnie podziwiając całą dostępną kolekcję zwielokrotnioną wizualnie przez lustro na końcu pomieszczenia.