Gdynia - ikona modernistycznej architektury

1. “Bankowiec” Zespół Mieszkaniowy BGK, ul. 3 Maja 27/31

 W Gdyni stoi największy kubaturowo budynek mieszkalny międzywojennej epoki, zaprojektowany przez inż. architekta Stanisława Ziołowskiego. Składa się z trzech połączonych budynków, o długości ponad 90 metrów wzdłuż ul. 3 Maja. Zostały wzniesiono w latach 1935-1939. To nowoczesna konstrukcja żelbetowa z ceglanym wypełnieniem,  obejmująca półokrągłą wieżyczkę-nadbudówkę, typową dla architektury Gdyni. 

Wnętrze pierwszej klatki schodowej zachwyca schodami "duszą" oraz oryginalnym oświetleniem z okresu międzywojennego, nawiązującym do "kosmicznego oka". Podziemia budynku skrywają Mini Muzeum założone przez mieszkańców pod opieką Marii Piradoff-Link oraz działającą od początku istnienia budynku artystyczną kawiarnię Cafe Cyganeria, utrzymaną w stylu Art-Déco lat 30-tych.

2. Dom Żeglarza Polskiego/Wydział Nawigacji AM, al. Jana Pawła II 3

Jeden z najbardziej ikonicznych budynków w Gdyni, stanowiący część widoku morskiej panoramy miasta. Budynek został zaprojektowany przez Bohdana Damięckiego i Tadeusza Sieczkowskiego. Ich odważny projekt wygrał konkurs urbanistyczno-architektoniczny na zagospodarowanie Mola Południowego. Konstrukcja składa się z trzech sekcji, które wznoszono między 1938 a 1939 rokiem. Najwyższa z tych sekcji, środkowa część, otrzymała styl okrętowy: miała zaokrąglony kształt z nadbudówką i daszkiem przypominającym mostek kapitański.

Wnętrze obejmowało przestrzeń wejściową, sale zebraniową oraz pomieszczenia klubowe. Część północna zawierała kryty basen. Choć Dom Żeglarza miał stanowić ośrodek polskiego żeglarstwa, wybuch II wojny światowej wkrótce po jego ukończeniu pokrzyżował te plany. Obecnie budynek mieści Wydział Nawigacji Akademii Morskiej, a dodatkowo działa tam planetarium, dobudowane od strony mariny w latach 70. XX wieku.

3. Zespół Miejskich Hal Targowych, ul. Wójta Radtkego 36  

W latach trzydziestych XX wieku w Gdyni powstała imponująca hala targowa, która charakteryzuje się stalową konstrukcją z łukami. Fasadę tego budynku zdobią żółte tynki, naśladujące wygląd płyt kamiennych z piaskowca. Projekt tego kompleksu budynków został stworzony przez Jerzego Müllera i Stefana Reychmana, a budowa trwała od 1936 do 1938 roku.

Wyjątkową uwagę przyciąga główna hala łukowa, która uchodzi za jedno z najciekawszych dzieł architektury polskiej okresu międzywojennego. Konstrukcja nośna hali składa się z dziewięciu stalowych wiązarów, osiągających 18 metrów wysokości i 35 metrów rozpiętości. Otwarcie tego kompleksu targowego było wydarzeniem szeroko opisanym i omawianym w ogólnopolskiej prasie. Wyróżniano nie tylko walory estetyczne i strukturalne tego projektu, ale także nowoczesność wyposażenia oraz innowacyjne podejście do organizacji handlu wewnątrz budynku. 

W czasach PRL, te hale były istotnym elementem atrakcyjności turystycznej Gdyni, szczególnie ze względu na dostępność towarów trudnodostępnych w codziennych sklepach i domach towarowych.

Obecnie, ten obiekt stanowi jeden z wielu zabytków Gdyni, który wciąż służy pierwotnemu celowi. Hala łukowa jest dostępna nie tylko do zwiedzania, ale także do korzystania z różnorodnej oferty handlowej.